Zielvveerreezjèrs
Samen met natuurgids Laurent Zagni loop ik de zeven
kilometer lange route die afwisselend door bos, duin en moeras voert. Hij kent wat Nederlandse vogelnamen. Laurent: ‘geleerd in het Zwin in Vlaanderen, dat is ons zusterreservaat’. Vroeger hadden eb en vloed in dit gebied vrij spel. Tot men een
dijk aanlegde om daarachter in de geestgrond tulpen te gaan kweken. Dat werd geen succes en de eigenaren besloten de Marquenterre te laten verwilderen tot het prachtige natuurreservaat dat het nu is. Vanuit schuilhutten onderweg bekijk ik brand- en grauwe
ganzen, kluten, tureluurs en bergeenden. Laurent zet me volledig op het verkeerde been als hij het plotseling over zielvvéérreezjèrs heeft. Als hij er uiteindelijk een aanwijst valt de penning: oké, zilverreigers.
De terugweg voert door een immense volière vol zieke en gewonde vogels. Op een bordje bij een vogelhuisje lees ik ‘Une mangeoire dans votre jardin, votre télévision de l’hiver!’, een voederplek
in uw tuin is een tv in de winter.
Laurent raadt me aan als lunch in het restaurant ficelles te bestellen, een streekgerecht. Voor ik tien kilometer verder met een andere gids, Gwénael, van Promenade en Baie
een paar uur ga wadlopen, geniet ik van de heerlijkste pannenkoekjes, gevuld met ham, kaas, crème fraîche en bechamelsaus, die ik ooit heb gegeten.